РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Крушына
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Вячоркі
Яшчэ агонь датла ня згас,
Дымелі ў печцы галавешкі.
Разварушыла раптам нас
Загадкавасьць тваёй усьмешкі.
 
Усьмешка кінута на трох,
А кожны з трох быў трагікомік,
I ў дождж, і ў сьнег, і на вятрох
Прыходзіў у знаёмы домік.
 
Гулялі ў карты. У хлуса.
I сьмех, і выкрык: Звонкі! Крэсьці!
Твая румяная краса
Магла нас біць, круціць і трэсьці.
 
Мы, размаўляючы з табой,
Былі ў таемным неспакоі.
А ў печцы жар сатлеў. Адбой
Дае нам поўнач у пакоі.
 
Ты да дзьвярэй праводзіш трох.
Мы разьвіталіся. I пешкі
Ідзем да дому. Хто з нас мог
Пазнаць загадкавасьць усьмешкі?
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.